به گزارش مجله خبری نگار،دکتر علی شعیبی با بیان اینکه پارکینسون در ابتدا یک بیماری حرکتی تلقی میشد، امّا اکنون تنها یک بیماری حرکتی نیست و سیستمهای دیگر بدن را هم در گیر میکند خاطر نشان کرد: این بیماری با علائمی همچون کندی حرکات، رعشه یا لرزه (ترمور) و سفتی بدن همراه است، هر چند ممکن است علائم دیگری شامل مشکلات در راه رفتن، قامت خمیده، مشکلات حین ایستادن و علائم غیر حرکتی نیز مانند اختلال خواب، افسردگی، یبوست، اختلالات شناختی به این بیماری اضافه بشود.
متخصص بیماریهای مغز و اعصاب و فلوشیپ اختلالات حرکتی با بیان اینکه علت ایجاد بیماری پارکینسون مشخص نیست و هنوز باید علم پزشکی پیشرفت بیشتری پیدا کند تا علت این بیماری تشخیص داده شود تصریح کرد: بر این اساس، اعلام قطعی راههای پیشگیری از ابتلا به این بیماری مشکل است، امّا بعضی از کارها و فعالیتها مانندورزش و فعالیت جسمانی، تغذیه سالم سرشار از سبزیجات و میوهها اثر نسبتا ثابت شدهای بر پیشگیری از این بیماری دارد.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در پاسخ به این سوال که "آیا بیماری پارکینسون یک بیماری ژنتیکی است؟ " گفت: بیماران پارکینسون دو دسته هستند دسته اول که حدود نود درصد جمعیت مبتلایان به پارکینسون را شامل میشوند، افرادی هستند که بالای سن پنجاه سال هستند که در این دسته جنبه ژنتیکی بسیار بسیار پایین است، امّا گروه دوم که بیماران زیر پنجاه سال هستند ریسک ژنتیکی بودن پارکینسون بیشتر است و احتمال اینکه فرزندان مبتلا بشوند افزایش مییابد.
دکتر شعیبی تصریح کرد: طبق مقالات معتبر منتشر شده در جهان، در بیست سال اخیر شیوع بیماری پارکینسون در دنیا دو برابر شده است و پیش بینی میشود در بیست سال آینده و تا سال ٢۰۴۰ میلادی این شیوع دو برابر شود. علت افزایش این شیوع دقیقا مشخص نیست، امّا عواملی همچون آلودگی هوا، دور شدن از سبک زندگی سالم و طبیعی و صنعتی شدن جوامع در این افزایش شیوع نقش دارند.
وی با بیان اینکه حدود یک درصد از جمعیت جهان به بیماری پارکینسون مبتلا هستند اظهار کرد: در ایران آمار دقیق و مشخصی از تعداد بیماران مبتلا به پارکینسون وجود ندارد، امّا بر اساس معتبرترین آمار ارائه شده حدود ١٣۰ تا ١۴۰ در صدهزار مبتلا به این بیماری هستند که آمار قابل توجهی است و از بسیاری از بیماریهای مغز و اعصاب دیگر نیز بیشتر است به طوریکه صاحب نظران و متخصصان معتقدند که از نظر سرعت افزایش رشد بیماران شاید پارکینسون در بین بیماریهای گروه مغز و اعصاب رتبه اول را داشته باشد.
دانشیارگروه بیماریهای مغز و اعصاب دانشگاه علوم پزشکی مشهد افزود: برخی تصور نادرستی دارند که افرادی که مبتلا به پارکینسون میشوند پایان زندگی شان است و امید خود را کاملا از دست میدهند و فکر میکنند این بیماری پیشرفت میکند و فرد ناتوان خواهد شد در حالیکه اینگونه نیست و میتوان با دارودرمانی و درمانهای علامتی بیمار یک زندگی نزدیک به شرایط طبیعی داشته باشد.
متخصص مغز و اعصاب و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد با بیان اینکه در پارکینسون ماده دوپامین در مغز کم میشود که خوشبختانه داروی افزایش سطح دوپامین وجود دارد که با مراجعه به پزشک و تجویز دارو میتوان سطح دوپامین را به حالت طبیعی برگرداند تصریح کرد: آنچه مشخص است و بیمار نباید انتظار داشته باشد، درمان کوتاه مدّت است به این معنی که بیمار مجبور است دارو به مدت طولانی و حتی تا سالها استفاده کند. غیر از درمان دارویی درمانهای جراحی و تزریقی خاص هم وجود دارد که البته همه بیماران کاندید دریافت و استفاده از این نوع درمان نیستند و تنها در موارد خیلی پیشرفته و با نظر پزشک متخصص انجام میشود.
دکتر شعیبی با بیان اینکه هر چه علم پیشرفت پیدا میکند درمانهای جدید و نوین کشف میشود و ما خیلی امیدوار هستیم در آینده نه چندان دور درمان کاملا قطعی پارکینسون را داشته باشیم اظهار کرد: در حال حاضر حتی برای مراحل پیشرفته پارکینسون، اعمال جراحی و یا روشهای تزریقی جدیدی وجود دارد که توسط اعضای هیات علمی و پزشکان متخصص گروه در دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام میشود که این امر به بیماران کمک بزرگی میکند.
وی تصریح کرد: باور نادرست دیگر این که افراد فکر میکنند لرزش اندام بخصوص دستها و چانه خیلی علامت بد و نگران کنندهای است، و این در حالی است که اتفاقا وقتی بیماری پارکینسون لرزش زیادی داشته باشد یکی از علائمی است که نشان میدهد پارکینسون پیشرفت زیادی نخواهد داشت.
وی با اشاره به برخی اقدامات درمانی نظیر سلولهای بنیادی تاکید کرد: این اقدام درمانی در حال حاضر جنبه مطالعاتی و پژوهشی دارد و نتایج آن هنوز مشخص نیست و توصیهای برای انجام این کار نداریم.
دانشیارگروه بیماریهای مغز و اعصاب دانشگاه علوم پزشکی مشهد با بیان اینکه برخی از مواقع شاهد مراجعه بیماران به سایر کشورها برای تهیه داروهای سلولهای بنیادی و صرف هزینههای هنگفت در این زمینه هستیم اظهار کرد: این نوع درمانها مورد تایید نیست و تنها درمانهای مورد تایید درمانهای دارویی خوراکی و در شرایط خاص درمانهای جراحی و تزریقی است که متخصص مغز و اعصاب در صورت صلاحدید بیماران را معرفی خواهند کرد.
دکتر شعیبی با اشاره به ارتباط میان پارکینسون و افسردگی اظهار کرد: افسردگی بعنوان یکی از علائم غیرحرکتی پارکینسون است و حدود سی درصد از بیماران پارکینسون دچار افسردگی میشوند. همچنین بیماری پارکینسون در افراد افسرده بیشتر اتفاق میافتد، چون افسردگی تا حدودی یک فاکتور مستعد کننده برای پارکینسون است، ضمن اینکه برخی شباهتهایی هم میان این دو بیماری همچون کمبود دوپامین که در بیماری پارکینسون نقش دارد بعنوان عاملی برای افسردگی نقش دارد، ولی با قطعیت عرض میکنم اینطور نیست که هر کسی افسردگی دارد پارکینسون میگیرد. فقط افراد افسرده نسبت به افراد غیرافسرده ریسک بالاتری برای ابتلا به پارکینسون خواهند داشت. البته در افسردگی تنها دوپامین نیست که نقش دارد کلیه مواد نوروترنسمیترهای عصبی نقش دارند. به هر شکل شیوع افسردگی بسیار بالاست و قرار نیست هر کسی افسردگی دارد مبتلا به پارکیینسون بشود.
جیمز پارکینسون این بیماری را در سال ١٨١٨ کشف کردد و علائم آن را توضیح داد، هر چند در آن زمان این بیماری به نام پارکینسون شناخته نمیشد، ولی بعد از شناخت این بیماری به احترام دکتر جیمز پارکینسون این بیماری پارکینسون نام گرفت.